Μπορούμε να μετρήσουμε τη βία;
Και τελικά; Υπάρχει "βιόμετρο"; Υπάρχει όριο στη βία; Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες δικαιολογείται ή μήπως όχι; Αυτές οι ερωτήσεις πολύ με βασανίζουν οπότε ας κάνουμε καλύτερα ένα ταξίδι από παλιά, πολύ παλιά μέχρι σήμερα. Οι κοινωνίες αλλάζουν...Όλα αλλάζουν. Αλλά κάπου στην ιστορία όλα κάπου συναντιούνται. Για παράδειγμα η βία. Παλιά λέγοντας αυτή την τόσο μικρή μα τόσο βαριά λέξη το μυαλό μας αμέσως πήγαινε στον πόλεμο, στη σταύρωση των μαγισσών και στα βασανιστήρια. Σήμερα; Ο κόσμος εξακολουθεί να είναι πλημμυρισμένος από βία. Από την κατάσταση που κυριαρχεί σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου μέχρι τον πόλεμο στη Συρία. Μακάρι με ένα μαγικό ραβδί να μπορούσα να εξαφανίσω την βία και τον πόνο που υπάρχει στον κόσμο μας. Όμως δεν γίνεται...Γιατί από τα δεδομένα που έχουμε από την ιστορία καταλαβαίνουμε ότι δυστυχώς πρόκειται για ένα διαχρονικό φαινόμενο. Είναι στη φύση του ανθρώπου να προκαλεί πόνο. Όμως όταν τον προκαλεί ξεχνάει πως η βία είναι μπούμερανγκ. Η βία φέρνει βία. Να την δικαιολογήσω; Δεν ξέρω αν θα μπορούσα. Αν την δικαιολογούσα θα ένιωθα σαν να παραβλέπω όλα τα άσχημα που έχει προκαλέσει. Σίγουρα όμως η κάθε ιστορική στιγμή διαφέρει, όπως και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα κράτος. Παρ’ όλα αυτά η βία θα έπρεπε να είναι η τελευταία επιλογή. Γιατί να μην προσπαθούσαμε πρώτα να λύσουμε τις διαφορές μας με διάλογο και καλή συνεννόηση; Ίσως να καταφέρναμε περισσότερα έτσι...Σε ακραίες καταστάσεις, όπως κατά την περίοδο της τρομοκρατίας, πάω πάσο. Όπως είπαμε και προηγουμένως, η βία φέρνει βία. Αν κάποιος ασκεί βία στον λαό, ο λαός οφείλει να αντιδράσει. Εξάλλου το μονοπώλιο της βίας σε ένα κράτος το έχει το ίδιο το κράτος.
Απλά εύχομαι με έναν μαγικό τρόπο να αλλάξει το μυαλό του ανθρώπου. Να κυριαρχεί η αγάπη στον κόσμο μας και η ευτυχία να μην είναι ένα δώρο που μόνο λίγοι έχουν.
