Εύκολα ερωτήματα με δύσκολες απαντήσεις
Τι είναι ΖΩΗ; Ζωή είναι:
Εμπειρίες
Συναισθήματα
Ερεθίσματα
Άνθρωποι
Χαρές
Λύπες
Εύκολες και δύσκολες στιγμές.
Όμως ... ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ τι είναι ΖΩΗ; Είναι πρόσωπα που αλληλεπιδρούν, άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα. Αυτά τα πρόσωπα μας καθορίζουν, αλλάζουν τις ζωές μας -και μερικές φορές για πάντα. Μια στιγμή χρειάζεται μόνο. Ένα αστεράκι, μια συμβουλή ή ακόμα και μια συμβολική πράξη. Είναι συνήθως μικρά πράγματα, αλλά κάνουν τη διαφορά.
Όμως αφού η ζωή είναι πρόσωπα, τι γίνεται όταν αυτά τα πρόσωπα απομακρύνονται; Φυσικά και δεν εννοώ πως όλα τα πρόσωπα έχουν τους ίδιους ρόλους και τις ίδιες ιδιότητες, αφού πολλές φορές δεν μπορείς να μιλήσεις το ίδιο άνετα για όλα τα θέματα με τα ίδια άτομα!
Τι κάνεις τότε;
Η πιο σημαντική ερώτηση, όμως, είναι: Τι κάνεις όταν κάποιος είναι κοντά και απίστευτα μακριά σου ταυτόχρονα; Όταν δηλαδή υπάρχει αδιέξοδο και έχει γίνει σαφές πως δεν πρέπει να προσπαθείς άλλο να κάνεις ''επαφή'', ενώ ξέρεις ότι ήσουν εντάξει με τον άλλον; Ο δρόμος για την ευτυχία είναι δύσκολος και είναι για τους θαρραλέους, ενώ της δυστυχίας εύκολος και για τους πολλούς. Αξίζει, όμως, ο εγωισμός και η περηφάνια ενός ανθρώπου τον πιθανό πόνο του άλλου; Και αν όντως εκτιμάς και αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο, τι κάνεις; Σέβεσαι την απόφαση του ή προσπαθείς να τον καταλάβεις και να μιλήσετε προκειμένου να βρεθεί μια λύση;
Πολλοί θα σου πουν ''Προσπάθησε!'', άλλοι πως ''Δεν έχει νόημα''. Όμως η πλειοψηφία δεν ξέρει στα σίγουρα. Είναι πολύ πιθανό, προκειμένου να βοηθήσεις-''προστατέψεις'' έναν φίλο, να πεις κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύεις, δηλαδή να σταματήσει να ασχολείται. Επίσης μπορεί κάποιος να πιστεύει πως δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί με αυτό το άτομό παραπάνω, όμως αν συμβεί κάτι παρόμοιο στον ίδιο, μπορεί να έχει διαφορετική τοποθέτηση στο ζήτημα. Έτσι από ποιον μπορείς να πάρεις μια έγκυρη και ορθή-ειλικρινή συμβουλή; Εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου; Τους φίλους σου; Η μήπως μένεις στην ''απάθεια '';
Η ζωή έχει πολλά ''περίεργα''. Φιλίες και σχέσεις χαλάνε για μικροπαρεξηγήσεις ή από λάθος ερμηνείες μηνυμάτων ή ακόμα και από φόβο. Αν κάποιος, λοιπόν, θέλει να προχωρήσει μετά από μια τέτοια περίπλοκη κατάσταση -και αναφέρομαι κυρίως στην τελευταία αυτή του φόβου, τι κάνει; Ρισκάρει να εμπιστευτεί πιθανόν λάθος συναισθήματα και ίσως να πληγώσει και άλλους ανθρώπους -και φίλους που ξέρει χρόνια ενώ ξέρει πως δεν τους αξίζει κάτι τέτοιο- ή βρίσκει τη λύση στην εσωστρέφεια -καλή ώρα όπως εγώ, που βρήκα διέξοδο στο γράψιμο - ή μήπως καταλήγει στην προαναφερθείσα απάθεια -που μπορώ να πω ότι σιχαίνομαι;
Νομίζω η ζωή, και συνεπώς οι ανθρώπινες σχέσεις -αλληλεπιδράσεις με άλλα άτομα- είναι ένα παιχνίδι άδικο, δίχως κανόνες και ''δικλείδες ασφαλείας''. Αλλά έχει και αυτό τη μοναδική του, ιδιαίτερη ομορφιά!
