Ο μοναδικός Βασίλης Αλεξάκης στο Λογοτεχνικό Καφενείο

Ο γνωστός συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης φιλοξενήθηκε την περασμένη Τρίτη 31.01 από το Λογοτεχνικό Καφενείο και μας μίλησε για τη ζωή του στη Γαλλία, την απόφαση του για επαναπατρισμό, μοιράστηκε μαζί μας λίγες από τις σκέψεις και τις εμπειρίες του γύρω από τη συγγραφή βιβλίων και τέλος έδωσε συμβουλές στους επίδοξους συγγραφείς.

Ο Βασίλης Αλεξάκης ταξίδεψε στη Γαλλία σε ηλικία 17 ετών, όπου σπούδασε με υποτροφία. Εκεί ξεκίνησε να γραφεί ως κριτικός βιβλίων στην εφημερίδα «Le Monde». Σε ηλικία 22 ετών έγραψε και εξέδωσε στη Γαλλία το πρώτο του βιβλίο, γραμμένο στα γαλλικά με τίτλο: «Sandwich». Γρήγορα, όμως, η ανάγκη του του να διατηρήσει επαφή με τη μητρική του γλώσσα τον οδήγησε να ξεκινήσει τη συγγραφή και στα ελληνικά.

Το «Τάλγκο» είναι το πρώτο του δημιούργημα. Περιέχει, όπως μας αποκάλυψε, αυτοβιογραφικά στοιχεία, εμπειρίες τρίτων και φανταστικά στοιχεία. Στο συγκεκριμένο βιβλίο επέλεξε η διήγηση να γίνεται μέσα από τα μάτια κάποιας γυναίκας. Έτσι, προσπάθησε να αποδώσει μια πειστικότερη προσέγγιση στην περιγραφή μιας ερωτικής ιστορίας, ενώ παράλληλα όπως είπε, κατάφερε με τον τρόπο αυτό να αποστασιοποιηθεί, γιατί μοιραία ο άνδρας θα του έμοιαζε.

Στο μυθιστόρημά του «Οι ξένες λέξεις» πρωταγωνιστεί ένας άνδρας που μαθαίνει μια αφρικανική γλώσσα. Αυτό τον οδήγησε να μάθει ο ίδιος μια από τις 1.200 περίπου αφρικανικές διαλέκτους, τη Sango που μιλούν στην πόλη Banghi, το γεωμετρικό κέντρο της Αφρικανικής ηπείρου, αλλά και να την επισκεφτεί.

Το βιβλίο του με τίτλο «Μετά Χριστόν» στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του πούλησε 70.000 αντίτυπα. Έγινε δεκτό αμέσως από τους Γάλλους αναγνώστες, σε αντίθεση με το ελληνικό κοινό που διχάστηκε από το περιεχόμενό του και άσκησε και αρνητική κριτική. Ωστόσο, έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου, αισθάνθηκε δικαιωμένος.

Η γλώσσα που θα γράψει αρχικά το βιβλίο του επιλέγεται «από τα πρόσωπα της ιστορίας», δηλαδή ανάλογα με το περιβάλλον που αυτή διαδραματίζεται. Κρατάει τις σημειώσεις του και στις δύο γλώσσες. Μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής ενός βιβλίου, ο ίδιος το μεταφράζει και στη δεύτερη γλώσσα χωρίς να πραγματοποιήσει αλλαγές στην υπόθεση.

Ο Βασίλης Αλεξάκης μοιράστηκε μαζί μας και ορισμένα στοιχεία του συγγραφικού του χαρακτήρα, όπως το ότι «γράφοντας ανακαλύπτει κανείς τι θέλει να πει» και ότι ο καθένας μπροστά σε μια λευκή σελίδα είναι ελεύθερος. Τέλος, επισήμανε ότι κατά την προσωπική του άποψη

«Γράφουμε μάλλον για να ξεχάσουμε παρά για να θυμόμαστε. Έτσι, κλείνει μια ιστορία. Είναι επίλογος τα βιβλία, και όχι πρόλογος».

Ο θάνατος του Γάλλου εκδότη του τον στιγμάτισε. Ο συγγραφέας λίγο καιρό αργότερα μετακόμισε στην Ελλάδα. Εξακολουθεί να επισκέπτεται το Παρίσι, καθώς ένα από τα παιδιά του διαμένει εκεί, όμως η «πόλη του φωτός» θεωρεί ότι μάλλον τον έχει κουράσει και προτιμά να ζει στην Ελλάδα, η οποία παρά την κρίση τού αρέσει περισσότερο. Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει μας αποκάλυψε ότι μπορεί κανείς να αφήσει μήνυμα στον τηλεφωνητή του στα Γαλλικά, Ελληνικά ή Sango!

#ΛογοτεχνικόΚαφενείο