Πρωτοχρονιά
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ, γιατί οι άνθρωποι νιώθουν τόσο μεγάλη ένταση, όταν αλλάζει ο χρόνος. Άλλοι νιώθουν άσχημα γι’ αυτό, άλλοι ενθουσιάζονται. Δεν ανήκω σε καμία από αυτές τις κατηγορίες. Δεν συμμερίζομαι την άποψη αυτών που πιστεύουν ότι, αφού μπαίνει ο καινούριος χρόνος, θα έχουν καινούριο χαρακτήρα, θα είναι πιο ευγενικοί, πιο χαρούμενοι, πιο καλοί. Μπούρδες! Θα είναι πιο καλοί για τις πρώτες δέκα μέρες και μετά θα γυρίσουν πίσω στον παλιό, στραβό εαυτό τους. Υποκριτές! Και μετά, είναι και οι άλλοι, που υποστηρίζουν ότι ήταν τόσο τέλεια η περσινή τους χρονιά, που δεν θέλουν να έρθει η καινούρια. Φοβούνται για το τι κρύβει ο καινούριος χρόνος. Φοβούνται τους κινδύνους, που μπορεί να συναντήσουν, τη θλίψη ή τον θάνατο, που ίσως και να βιώσουν στο κοντινό τους περιβάλλον. Φοβούνται να ζήσουν. Φοβούνται. Δειλοί! Όχι, για εμένα, ο καινούργιος χρόνος δεν έχει κάποια ουσιαστική αξία. Απλά αλλάζει η ημερομηνία. Αλλά δεν στέκομαι σε αυτό που έζησα. Ξέρω, ότι μπορεί να έρθει στεναχώρια όπως και χαρά. Κοιτάζω τον νέο χρόνο ως μια ακόμα εμπειρία, μια ευκαιρία να συναντήσω καινούρια πράγματα. Κάτι βέβαια, που θα έκανα είτε άλλαζε ο χρόνος είτε όχι.
