The Hunger Games - Catching Fire Mockingjay
ΑΓΑΠΗΤΕ Finnick, είσαι απλά υπέροχος! Ω, ειλικρινά μισώ την Susanne Collins! Ξέρεις αυτή τη γυναίκα που σε σκότωσε, τη συγγραφέα. Σωστά κατάλαβες! Δεν πιστεύω πως σου άξιζε να φύγεις. Γιατί, το μόνο που ήσουν, ήταν ένα αγόρι – ένα εξωφρενικά όμορφο αγόρι, από την περιοχή 4, με μια ιδιαίτερη τρίαινα. Γιατί ήταν άδικο που στα 14 σου, ρίχτηκες σε μια αρένα με άλλους 23 ανθρώπους να θέλουν να σε σκοτώσουν. Όμως, εσύ βγήκες νικητής.
Finnick, πώς είναι να σκοτώνεις με ένα χτύπημα της τρίαινάς σου; Πώς είναι να χαίρεσαι για τον θάνατο του άλλου, γιατί εσύ θα μείνεις ζωντανός; Δεν σε κατηγορώ, όμως. Άλλωστε, ήσουν μικρός τότε. Και έπειτα, μετά από αυτούς τους Αγώνες Πείνας, ερωτεύτηκες την Annie Cresta, ένα τρελό κορίτσι από την περιοχή σου. Και, Θεέ μου, την αγάπησες βαθιά. Και αλήθεια ζηλεύω. Γιατί εκείνη είχε το προνόμιο να βλέπει τα πράσινα μάτια σου κάθε μέρα, να χαϊδεύει τα καστανόξανθα μαλλιά σου! Ναι, είσαι όμορφος. Και όσο διάβαζα τα βιβλία, σε έβλεπα να είσαι ο μοναδικός, γοητευτικός και αστείος εαυτός σου και ένιωθα τόσο ευτυχισμένη, γιατί ήσουν εκεί και αυτό μου αρκούσε. Και ξαφνικά, προς το τέλος του 4ου βιβλίου, σε τρώνε μερικά μεταλλαγμένα της Κάπιτολ. Γιατί; Ήσουν πάντα εκεί για όλους και ξέρεις κάτι; Αυτός δεν ήταν ποτέ εκεί για σένα. Αλλά αυτός ήσουν εσύ. Έτσι ένιωθες καλά. Finnick, έκλαψα. Ω, έκλαψα πολύ! Και όσο και αν σε είχα ερωτευτεί, ποτέ δεν σταμάτησα να σε σκέφτομαι. Σε ερωτεύτηκα ακόμα περισσότερο την ώρα που σκοτώθηκες. Μα τώρα σου γράφω, και δεν μπορώ να συνθέσω προτάσεις να σου εξηγήσω αυτά που νιώθω. Είναι περίεργο. Τέλος πάντων, να ξέρεις ότι σε θαυμάζω. Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίει το περίεργο χαμόγελό σου. Πάντα ένιωθα πως ήσουν σε έναν άλλο κόσμο, γιατί αυτός ο δικός σου κόσμος, ήταν πολύ σκληρός για σένα, μικρέ μου. Τελειώνω, χωρίς ιδιαίτερα λόγια. Μου λείπεις!
