Άρθρο για τη Μαριλένα Αβραάμ Ρέπα : Η συγγραφέας που δεν θα σταματήσει να ελπίζει.

Μια γλυκιά φωνή, όχι μόνο στη χροιά της αλλά και στη συγγραφή της, επιστρέφει στο σχολείο της. Έντεκα χρόνια μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο μας η Μαριλένα Αβραάμ Ρέπα, έρχεται και δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου να συζητήσουν μαζί της στον «Λογοτεχνικό Καφέ» μας. Γεμάτη ενθουσιασμό, χαρά αλλά και νοσταλγία για το σχολείο της, υποδέχθηκε τους μαθητές την Τρίτη 12 Απριλίου στη Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου και του Λυκείου δίνοντας τους τη δυνατότητα να μπουν στον κόσμο μιας συγγραφέα στην εποχή μας.

Η Μαριλένα σπούδασε Ψυχολογία, η οποία ήταν η αγάπη της, όπως δήλωσε, μαζί με τη συγγραφή, στην Πάντειο Σχολή. Ασχολήθηκε εντατικά με τις μεταπτυχιακές σπουδές της και παράλληλα έγραφε άρθρα, κείμενα και μυθιστορήματα, κάτι που κάνει μέχρι σήμερα. Στην εφηβική της ηλικία ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη συγγραφή ποιημάτων και όταν ήταν δεκαεννιά ολοκλήρωσε την συγγραφή του πρώτου βιβλίου της που, όπως μας ανέλυσε, είχε ξεκινήσει να συγγράφει από τα δεκατέσσερά της χρόνια. Μέχρι σήμερα έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς συγγραφής έργων αλλά και διηγημάτων , συμπεριλαμβανομένου και του διηγήματός της «Σάχο» που αναδείχθηκε στα καλύτερα τριάντα διηγήματα για το 2014 στις «Παράξενες Μέρες», ο ελληνικός εκδοτικός οίκος που αναζητά νέα ταλέντα στην διήγηση. Για το έργο της «Ερημίτης» απέσπασε την πρώτη διάκριση στο 15ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Εταιρίας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου όπως και έπαινο μυθιστορήματος στον 33ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών». Πρόκειται για μια γυναίκα αφοσιωμένη στο έργο της, που συνδυάζει τις δύο αγάπες της μαζί και μόνο με τον λόγο της μπορεί να εμπνέει τους ανθρώπους γύρω της.

Η συζήτησή μας ξεκίνησε με μιά δική της απορία : «Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται να έχει ένας συγγραφέας για να θεωρείται συγγραφέας;» Πολλές απόψεις ανταλλάχθησαν και όλοι μας κατανοήσαμε πόσο απαιτητικό και συνάμα ενδιαφέρον είναι να είναι κανείς συγγραφέας. Έπειτα αναφερθήkαμε στην έμπευση, αν θα πρέπει να αποτελεί κύριο λόγο συγγραφής ή αν θα πρέπει να γράφουμε χωρίς να έχουμε επηρρεαστεί από κάτι. Οι προβληματισμοί αρχίζουν και πληθαίνουν και εμείς συμπεραίνουμε πως έμπνευση μπορεί να υπάρξει παντού, ακόμη και σε στιγμές που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε.

Τα κύρια θέματα της συζητησής μας αφορούσαν τη συγγραφή αλλά και οι αναδρομές στο παρελθόν δεν έλλειψαν. Μας μίλησε για τη σχολική της ζωή και για την αποφασιστικότητά της στην ψυχολογία. Αλλά αυτό που εντυπωσίασε το ακροατήριο ήταν η άνεση με την οποία μιλούσε για την απόρριψη στην ζωή. Εδώ και έναν χρόνο προσπαθεί να εκδώσει ένα από τα μυθιστορήματά της με τον τίτλο «Delete» και ενώ έχε απορριφθεί από πολλούς εκδοτικούς οίκους, δεν σταματά να ελπίζει. Κάπως έτσι καταλάβαμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι συγγραφέας, πόσο μάλλον στην Ελλάδα, αφού οι εκδοτικοί οίκοι περιορίζονται στην έκδοση ελάχιστων συγγραφέων.

Η Μαριλένα μας μετέδωσε το συναίσθημα ενός συγγραφέα μαχητή, που ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τη μάχη. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία που σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε. Τώρα, το μόνο που μένει είναι να ευχηθούμε να δούμε το έργο της στα χέρια μας!

#ΛογοτεχνικόΚαφενείο