Μια παρατήρηση από έναν απαρατήρητο
Τις προάλλες περπατούσα στο κέντρο της Αθήνας και παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου. Ίσως να μην ακούγεται και πολύ ενδιαφέρον και για να είμαι ειλικρινής μάλλον δεν πρέπει να είναι.. Πάντως μέσα από την παρατήρηση αυτή μπόρεσα να καταλάβω αρκετά για την συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Για παράδειγμα, θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν άντρα γύρω στα 25, ο οποίος καθόταν στη στάση του λεωφορείου δοκιμάζοντας τη γεύση των νυχιών του, που από ό, τι κατάλαβα από τους μορφασμούς του προσώπου του δεν ήταν και η καλύτερη. Ακόμα, κουνούσε το δεξί του πόδι άναρχα, σε κάποιον φανταστικό ρυθμό που μονάχα αυτός άκουγε.. Επομένως, δεν μου ήταν δύσκολο να καταλάβω ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν εξαιρετικά νευρικός. Βέβαια, θα μπορούσε να είχε φάει κάτι που τον ενόχλησε, αλλά θεωρώ την νευρικότητα πιθανότερη. Ένα άλλο παράδειγμα που θυμάμαι καλά είναι πάλι ένας άντρας μεγαλύτερης ηλικίας. Ο κύριος αυτός περπατούσε με έναν σχετικά περίεργο τρόπο που παρέπεμπε σε πρώην πρωταθλητή του βάδην.. Ωστόσο, δεν αποκλείεται και το ενδεχόμενο να είχε συγκαεί ο δύστυχος.. Με βάζει σε σκέψεις το ότι και τα δυο παραδείγματα που ανέφερα αφορούν άντρες... Όμως, ίσως να φταίει το ότι οι περισσότερες γυναίκες που πήραν μέρος εν αγνοία τους στην νοερή μου έρευνα είχαν τις ίδιες αντιδράσεις. Σχεδόν τις ίδιες δηλαδή. Η πλειοψηφία τους είτε μιλούσε στο κινητό προσπερνώντας βιαστικά και άκομψα τους γύρω περαστικούς, είτε έχοντας παρέα την κολλητή τους φίλη ζητωκραύγαζαν για σημαντικά θέματα όπως την έκδοση του νέου τεύχους του Vogue.. Αλλά για να μην γίνομαι μηδενιστής υπήρχαν κάποιες γυναίκες, οι οποίες σου τραβούσαν την προσοχή μόνο και μόνο με την παρουσία τους ή με το ντύσιμο τους, το οποίο θύμιζε στολή σταρ τρεκ ή ακόμα και των νταφτ πανκ. Αυτά από ένα διαβάτη με τη δική του ματιά στον κόσμο μας.
