Αυγουστιάτικος εφιάλτης
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Αυγούστου που είχα πάει για το καθημερινό μου μπάνιο στην θάλασσα! Ήταν υπέροχη, δροσερή και ο καιρός πολύ ζεστός! Ο κόσμος πολύς, οι ξαπλώστρες γεμάτες όπως και η παραλία. Τα παιδιά έπαιζαν με τα κουβαδάκια τους και οι νεότεροι με τις ρακέτες. Αφού τελείωσα το μπάνιο μου βγήκα στην ακτή για ηλιοθεραπεία. Κάθισα στην ξαπλώστρα μου, έπινα την γρανίτα μου και μέσα από τα γυαλιά ηλίου μου παρατηρούσα τον κόσμο…! Ήταν υπέροχα…! Ξαφνικά χωρίς να το καταλάβω το σκηνικό άλλαξε. Ο ουρανός σκοτείνιασε, ο κόσμος χάθηκε σαν να μην υπήρχε ποτέ… μόνο εγώ είχα μείνει εκεί. Μόνη. Η θάλασσα άρχισε να παίρνει φωτιά, να καίγεται ολόκληρη! Δεν ήξερα τι συνέβαινε. Πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο… Από πάνω τα σύννεφα έλιωναν… έγινε νύχτα. Είχαν μείνει μόνο αστέρια, τα οποία έσταζαν γκρίζα δάκρυα. Είχα πάθει σοκ. Δεν ήξερα πού ήμουν… η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική … Εκεί ξύπνησα! Ένιωσα τόση ανακούφιση όταν συνειδητοποίησα ότι ήταν όνειρο και βρισκόμουν τελικά ασφαλής στο κρεβατάκι μου! Ακόμα αναρωτιέμαι τι να σήμαινε άραγε αυτό το όνειρο…
