Τα εσώψυχα … μιας τσάντας
Κόκκινο, παντού κόκκινο, ένα άτομο παθιασμένο θα έλεγε κανείς. Ζωή, αγάπη, πάθος. Όλα κόκκινα. Μια τσάντα γεμάτη πράγματα αξίας. Ο οποιοσδήποτε θα τα θεωρούσε σημαντικά. Οποιοσδήποτε; Λάθος μου. Ένας άνθρωπος που έχει στερηθεί τη ζωή ή τα πλούσια συναισθήματα που αυτή προσφέρει, θα μπορούσε να αναιρέσει την άποψη αυτή. Άλλωστε, τι παραπάνω θα μπορούσε να προσφέρει ένα μισοάδειο πακέτο τσιγάρα κι ένας αναπτήρας σε έναν άνθρωπο που δεν έχει έναν έρωτα να καπνίσει; Έναν έρωτα, μια απογοήτευση, ένα χαμό κι ένα φόβο. Να καπνίσει ώσπου όλα να γίνουν στάχτη, καπνός. Να κλάψει, ώσπου τα μαύρα αυτά γυαλιά να είναι η μοναδική ασπίδα. Πεταμένα κλειδιά στον πάτο της τσάντας. Μα τα κλειδιά τα ξεχνούν όσοι δε θέλουν να γυρίσουν σπίτι, όσοι δε το θεωρούν πλέον σπίτι. Πιθανότατα θα είναι πλέον άδειο. Άδειο από ανθρώπους ή από συναισθήματα; Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, μα δεν έχει πια σημασία, δεν ανήκει εκεί. 15 αναπάντητες. Κάποιος την αναζητεί. Ίσως αυτός που αναζητεί κι εκείνη, ίσως αυτός που αποφεύγει.
