Μισέλ Φάις, ένας πολυμορφικός λογοτέχνης..

Η πολυμορφία. Αυτό είναι το ζητούμενο στα έργα του Μισέλ Φάις. Καθετί που δημιουργεί δεν αντέχει να του δώσει μονάχα μία υπόσταση. Θέλει να βλέπει το έργο του να εξελίσσεται και να μετουσιώνεται και σε άλλες μορφές. Ει δε μη, νιώθει πως το εγκλωβίζει, πως ασφυκτιεί εγκιβωτισμένο σε αυστηρά πλαίσια. Γι’ αυτό εξάλλου πολλά από τα βιβλία του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο, άλλα έχουν προκύψει από εκθέσεις φωτογραφίας –με την οποία ασχολείται και ενεργά- ή έχουν στολιστεί με μουσικές επενδύσεις. Απλός και προσιτός, εναπόθεσε μπροστά μας τόσο τις γνώσεις του όσο και την ίδια την ψυχή του. Μας μίλησε για την ταραχή που νιώθει και που μέσω της συγγραφής τιθασεύει, αφού αποτελεί τρόπον τινά μορφή αυτοθεραπείας και ένας τρόπος αποφόρτισης και γαλήνης. Όμως μας παραδέχτηκε πως με την πένα του (με το ποντίκι του λάπτοπ για την ακρίβεια...) στοχεύει το αντίθετο για τον αναγνώστη, δηλαδή να τον ταράξει, να τον ερεθίσει, μετατρέποντας τα άυλα συναισθήματα σε απτή ύλη. Άλλωστε, εάν δεν συνταραχθεί ο αναγνώστης από τη λογοτεχνία, ο συγγραφέας έχει αποτύχει, όπως ευθαρσώς μας δήλωσε. Αυτό είναι και το όλο νόημά της. Να σου αλλάζει τη ζωή. Ο ίδιος, όπως μας αποκάλυψε, επηρεάστηκε συθέμελα από τη γραφή του Κάφκα και μόλις διάβασε, σε εφηβική μάλιστα ηλικία, τη ‘Μεταμόρφωση’ αυτοστιγμεί κλονίστηκε και άλλαξε ολόκληρη η κοσμοθεωρία του. Προσηνής και ταλαντούχος δάσκαλος, άριστος χειριστής της γλώσσας, μας μίλησε για τα δύο είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένα βιβλίο, την αρχιτεκτονική και τη μουσικότητα. Μας συμβούλεψε δε, λες και είχε απέναντί του όχι τελειόφοιτους Λυκείου, μα ώριμους μαθητές του, καθόλου να μην μας νοιάζει η πλοκή της ιστορίας, αλλά ο τρόπος που θα την αποτυπώσουμε στο χαρτί, εάν και εφ’ όσον αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε συγγραφικό μονοπάτι. Άλλωστε, η λογοτεχνία είναι κατ’ εξοχήν μια τεχνική αφήγησης για τον ίδιο. Δεν υπάρχουν λοιπόν αδιάφορες ιστορίες, μονάχα αδιάφοροι τρόποι να τις αφηγηθείς, κάτι που αποκαλύπτει και το ταλέντο του καθενός. Όμως, δεν παρέλειψε να μας τονίσει πως συγγραφέας δεν είναι δυνατόν να γίνει ο άνθρωπος που δεν διαβάζει και πως είναι μια άχαρη και κουραστική δουλειά. Σαφέστατα, ο καθείς χρειάζεται εμπειρίες για να γεμίσει τις λευκές σελίδες –γι’ αυτό και ο ίδιος κουβαλά πάντοτε ένα μαγνητόφωνο μαζί του για να αποτυπώνει τις εμπειρίες του και κρατά αρχείο για το παραμικρό- μα παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο και ποια βιβλιοθήκη κουβαλάει ο καθένας μέσα του. Και για να καταφέρει να δώσει πνοή και ζωντάνια στο έργο του, απαιτείται οπωσδήποτε η ανάγνωση υψηλής λογοτεχνίας. Κάπως έτσι λοιπόν, ο Μισέλ Φάις μας έρρανε με τις γνώσεις του και μας ώθησε λίγο περισσότερο στον μαγικό χώρο της λογοτεχνίας. Για τις πολύτιμες και ανεκτίμητες συμβουλές του, τον ευχαριστούμε ιδιαιτέρως, όπως και για την επίσκεψή του στο σχολείο μας.

#ΛογοτεχνικόΚαφενείο