Ποδαρικό στο Λογοτεχνικό μας Καφενείο με το Θανάση Χειμωνά…

Ο πραγματικός έρωτας είναι πάντα ανεκπλήρωτος. Αυτό το συναίσθημα, όταν το ζήσεις, θα ανακαλύψεις πως δεν είναι πραγματικά αυτό που φανταζόσουν, όσο δυνατό και αν είναι. Για το Θανάση Χειμωνά κάπως έτσι φαντάζει ο ιδανικός έρωτας και κάπως έτσι με αυτές τις φράσεις ξεκίνησε και μια από τις πιο ιδιαίτερες συζητήσεις που έχουν γίνει στα σχολικά πλαίσια. Σε μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα απολαμβάνοντας ένα ποτήρι ζεστό καφέ, γνωρίσαμε και μιλήσαμε με τον- πρωτίστως- συγγραφέα, έξι κιόλας βιβλίων, θίγοντας μια ποικιλία θεμάτων –μια ευγενική έκφραση για να αποφύγω το ‘τρελάναμε με ερωτήσεις’. Προσιτός, φιλικός και προπάντων αληθινός, ο Θανάσης Χειμωνάς δεν δίστασε να μας μιλήσει ακόμη και για τον πατέρα του, Γιώργο, αλλά και να μας περιγράψει τα ίδια τα συναισθήματά του, αν και ο ίδιος φαινόταν άνθρωπος, που από την πρώτη φορά δεν θα σε άφηνε να διεισδύσεις στα μύχια της ψυχής του. Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει το κάθε του βιβλίο. Όπως μας ομολόγησε ο ίδιος, του είναι αρκετά επίπονο, έως και αδύνατο, μετά την ολοκλήρωσή τους να τα διαβάσει ξανά. Δεν αντέχει να προσπαθεί να βρει λάθη σε κάτι που βγήκε από μέσα του, που είναι κομμάτι του εαυτού του. Αντιμετωπίζει όμως κάθε βιβλίο του σαν να είναι το τελευταίο. Αφού πρώτα ολοκληρώσει την ιστορία στο μυαλό του, παίρνει χαρτί – και όχι υπολογιστή! – και ξεκινάει να αποτυπώνει και να δίνει υπόσταση στην ιδέα του. Όταν βάλει και την τελευταία τελεία νιώθει πως η συγγραφή για εκείνον έλαβε τέλος, μην πιστεύοντας πως θα μπορεί να γράψει κάτι καινούριο. Παρόλα αυτά δεν φοβάται καθόλου την ημέρα που θα στερέψει από έμπνευση και δεν θα έχει τίποτα άλλο να γράψει, γιατί πιστεύει πως αν ποτέ έρθει αυτή η μέρα, πολύ απλά δεν θα υπάρχει λόγος να συνεχίζει να γράφει. Δεν έχει ούτε την απαίτηση, αλλά ούτε και τη φιλοδοξία να φύγει από αυτό τον κόσμο ως συγγραφέας. Μας μίλησε και για τα ήδη εκδιδόμενα βιβλία του, με τίτλους ‘Δεν την αγαπάω πια’ , ‘Η μπλε ώρα’ , ‘Ραγδαία επιδείνωση’ , ‘Ανεξιχνίαστη ψυχή ,’ Σπασμένα ελληνικά’ και ‘’Ραμόν‘’ ,αποκαλύπτοντάς μας πως τα περισσότερα από αυτά στην αρχή ξεκίνησαν με διαφορετικό τίτλο για να καταλήξουν εν τέλει στους ήδη υπάρχοντες. Αυτά και άλλα πολλά συζητήθηκαν το μεσημέρι εκείνο και όλοι όσοι έγιναν θεατές και ακροατές μιας τόσο όμορφης συγκέντρωσης, έφυγαν με ένα χαμόγελο στα χείλη αλλά και με πολλά συναισθήματα συνάμα με αφορμές για προβληματισμό και σκέψεις…

#ΛογοτεχνικόΚαφενείο