Λογοτεχνία και Ζωή, από τη ρεαλιστική σκοπιά του Δημήτρη Μαμαλούκα…

Η υποδοχή, για δεύτερη φορά, μιας ακόμη ταλαντούχας προσωπικότητας στο χώρο της συγγραφής, με αναμφισβήτητα αξιοθαύμαστη πένα, δεν μπορούσε να αφήσει ανεπαίσθητο το σημάδι της στους παρευρισκόμενους. «Μοναχική και δύσκολη η ζωή ενός συγγραφέα…δεν θέλω να σας κόψω τα φτερά, ούτε να σας αποτρέψω από το να γράφετε, αλλά η αλήθεια είναι πως το επάγγελμα αυτό δεν θυμίζει σε τίποτα τις χολιγουντιανές παραγωγές, με έναν μυστήριο και πολύπλευρο συγγραφέα στο ρόλο του πρωταγωνιστή, που τόσοι και τόσοι θέλουν να μιμηθούν. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα...» Ο Δημήτρης Μαμαλούκας έχει πια στο ράφι της βιβλιοθήκης του όχι ένα, ούτε δύο, αλλά επτά βιβλία με τους τίτλους, «Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα», «Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού», «Η απαγωγή του εκδότη», «Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα», «Η μοναξιά της ασφάλτου» καθώς και «Κοπέλα που σε λένε Φίνι», «Ένα ασυνήθιστο σχολείο», στα οποία υπογράφει ως συγγραφέας τους, τα οποία βέβαια, παρά την εμφανή επιτυχία τους, έχουν δεχθεί σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και σκληρή κριτική, όπως μας εξομολογείται ο ίδιος. Ο συγγραφέας λοιπόν – καθώς έχει γράψει πάνω από 3 βιβλία, αριθμός μετά τον οποίο κατά τον ίδιο κάποιος μπορεί να δηλώνει αυτό το επάγγελμα – έχει ασχοληθεί με τη λογοτεχνία για ‘μεγάλα’ παιδιά, με έφεση κυρίως στην αστυνομική, έχοντας ως πιο πρόσφατη απόπειρα, ένα βιβλίο για μικρότερους αναγνώστες. Οι σπουδές του στην Ιταλία, σηματοδότησαν την αφετηρία του στη συγγραφή, καθώς πρώιμη ιδέα αποτέλεσε η καταγραφή των εμπειριών του εκεί τα 7 χρόνια των σπουδών του, που εξελίχθηκε στο πρώτο του μυθιστόρημα. Δηλώνει ‘Κινγκικός’, αφού έχει τεράστια συλλογή από βιβλία του Stephen King, όμως παραδέχεται πως δεν αντέχει τα… e-books, αλλά και πως καβγαδίζει(!) συχνά με τους εκδοτικούς οίκους του για να εξασφαλίσει πως το βιβλίο που θα εκδοθεί, θα περιέχει εξολοκλήρου τις δικές του πινελιές, τόσο όσον αφορά τον τίτλο, όσο και το εξώφυλλο. Για μία ακόμη φορά, η συζήτηση υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριάς μας Μαρίας Αρβανιτάκη, λειτούργησε ευεργετικά στις ψυχές όλως μας, και αποτέλεσε θρυαλλίδα αναρίθμητων σκέψεων και προβληματισμών…

#ΛογοτεχνικόΚαφενείο