Ενδοσχολική βία
Ίσως αποτελεί ξενόφερτη τάση το γεγονός ότι αφού στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης έχουμε αναπτύξει ανοσία σε εικόνες ειδεχθούς βίας. Η ενδοσχολική βία έχει γίνει ένα καθημερινό φαινόμενο που μαστίζει ανεξαιρέτως όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες: Δημοτικό, Γυμνάσιο Λύκειο. Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερες βίαιες συμπεριφορές παρατηρούνται με εναλλαγή ρόλων του θύτη και του θύματος μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών. Το “bullying” κατέχει πλέον ενεργό ρόλο σε όλες του τις πιθανές διαστάσεις. Τα περιστατικά ουκ ολίγα, οι μαρτυρίες πολυάριθμες, αλλά η απάθεια και η αδιαφορία συνεχίζουν να υφίστανται. Η συχνή δυστυχώς άγνοια που διακατέχει αξιοσημείωτη μερίδα του πληθυσμού καθιστά την ενημέρωση αδήριτη. Βανδαλισμοί, καταστροφές, εκφοβισμός, παρενοχλήσεις, λεκτική ακόμα και σωματική βία είναι μόνο μερικά από τα καθημερινά παραδείγματα της έκρυθμης αυτής συμπεριφοράς. Εν γένει, οτιδήποτε υποβιβάζει , γελοιοποιεί και τρομοκρατεί ΕΙΝΑΙ βία. Εξαίρεση δεν μπορεί να αποτελέσει και η ελληνική κοινωνία, η οποία παρά την περιορισμένη γεωγραφική της έκταση, συναγωνίζεται επάξια «τερατώδεις» μεγαλουπόλεις σε βίαιες εξάρσεις. Δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα την πρώτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη, όμως τα ολοένα και αυξανόμενα περιστατικά βίας μας τοποθετούν στην πέμπτη θέση, γεγονός αν όχι θλιβερό, εξαιρετικά ανησυχητικό. Είναι όντως ανεπαρκής η λήψη μέτρων; Έχει παρεκκλίνει πλέον το σχολείο από τον πρωταρχικό του ρόλο, δηλαδή να γαλουχεί με αξίες και να προστατεύει; Είναι η βία ταμπού; Γιατί οι μαθητές που υφίστανται βία σιωπούν και υιοθετούν ενοχική στάση; Τι ωθεί πολλούς να καταφεύγουν αποκλειστικά στην απρόσωπη λύση των γραμμών υποστήριξης; Αρνούμαστε να πιστέψουμε πως η παθητικοποίηση και η αδράνεια έχουν λάβει τέτοιες διαστάσεις, ώστε να ερμηνεύονται μέσω αυτής της σοκαριστικής στατιστικής.
Συγκεκριμένα όπως η βία μπορεί να εκφραστεί με ψυχρούς αριθμούς:
Διαγράφεται το μέλλον όντως τραγικό; Η απάντηση μπορεί να δοθεί από εμάς. Αντί να επιρρίπτουμε τις ευθύνες στους αρμόδιους φορείς, οφείλουμε να συσστρατευτούμε για την καταπολέμηση αυτού του φαινομένου, που πλέον παρά τα εχέγγυα που παρέχει η σημερινή κοινωνία έχει λάβει εξωφρενικές διαστάσεις.
Συνομιλήσαμε με την ψυχολόγο της γραμμής 116-111 Μαρία Ντούβου και μας έδωσε τις εξής πληροφορίες.
Υπάρχουν δύο γραμμές υποστήριξης 801-8011117 για γονείς και εκπαιδευτικούς 116111 για παιδιά και εφήβους
Το κέντρο πραγματοποιεί σχολικές εκστρατείες μοιράζοντας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ένα εφημεριδάκι με πολλά θέματα ενδιαφέροντα για εκπαιδευτικούς και εφήβους καθώς και μια ειδική φόρμα που συμπληρώνεται από εκπαιδευτικούς. Οι υπεύθυνοι έρχονται επίσης σε σχολεία για ενημέρωση.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ
Στον εναμιση χρόνο λειτουργίας της γραμμής έχουν δεχτεί 4000 κλήσεις. Μόνο το 2% αφορά σε σχολικό και μη εκφοβισμό. Η ψυχολόγος αναφέρει πως χρειάζεται ακόμα χρόνος για να ανοιχτούν οι έφηβοι. Το 6% από τις 21000 κλήσεις γενικότερα γίνεται από εκπαιδευτικούς. Οι έφηβοι που τηλεφωνούν είναι από 15 έως 18 ετών. Το 80% είναι κορίτσια, ωστόσο και οι κλήσεις αγοριών αυξάνονται. Υπάρχουν πολλοί επαναλαμβανόμενοι χρήστες. Πολλοί καλούν και το κλείνουν αμέσως. Η ντροπή ακόμη τους εμποδίζει. Αν οι υπεύθυνοι το κρίνουν αναγκαίο έπειτα από πολυάριθμα τηλεφωνήματα παραπέμπουν τους νέους σε υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης ανάλογα με την περιοχή διαμονής. Αξιοσημείωτο είναι πως μέχρι στιγμής έχουν καλέσει μόνο θύματα βίας και όχι θύτες.
Καλογεροπούλου Χριστίνα, Κασμιρίδου Αμαλία, Παπαϊωάννου Αλεξία
